پوریا و پارسا

امروز 28ام بهمنه مامانی دیگه چیزی به عیدنمونده ولی افسوس مامانی ماهم به جای تدارکات عید وخرید لباس ووسایل و......همش تودکتروداروخونه وتزریقاتی تشریف داریم الان دقیقا هفده روزه یعنی از12ام بهمن که داداشی مریض شده تا 21ام که درگیرداداشی بودیم از اون روز به بعدهم شما یه سرماخوردگی گرفتی که نگو درضمن حساسیت چشمی هم نمیدونم ازکجاسروکله اش پیداشده دیگه امونمونو بریده همش آبریزش داره متاسفانه همش داری با چشمت ورمیری  تازه سرماخوردگی وهمراه حساسیت چشمی به مامانی هم سرایت دادی چیکارکنیم دیگه دلمون نمیادکه شماروازبغل زمین بذاریم اینقدرشماروبغل کردم وچشمتوبوسیدم که علاوه برسرماخوردگی وحساسیت تازه پادردهم گرفتم. مادرم دیگه دلم نازکه...

مادرم گاهی دلم میخواهدبرایت بنویسم از دلتنگی هایم ازتنهایی هایم از کمبودی که با نبود توحس میکنم ازحسرتی که با دیدن مادر هم سن وسالهایم میخورم وهمیشه به خداگلایه دارم که چرا من ......اماغافل ازاین که حتی اگرهزاران ورق کاغذ هم برایت بنویسم تنها کلمه ای که درآخرنوشته هایم ازقلم نخواهدافتاد این است  : افسوس وصدافسوس..     دلتنگی هایم هیچ درمانی ندارد بغض های شبانگاهی   گریه های یواشکی  خنده های الکی حتی درآغوش کشیدن جایی که تودرآن خفته ای بد تنها مانده ام سهم من ازاین تنهایی همان عهدیست که بسته ام باتو دلم برایت تنگ است مادرده سال گذشت که تورفتی ومن فقط میتوانم گل بیاو...

برای زاده شدن نوزاد بایدبطن مادرراترک کند برای بالیدن وبزرگ شدن بایدازشیرگرفته شود وبه مدرسه رفتن وآموختن درباره جهان تنهاوقتی امکان می یابدکه ازمادرجداشود وقتی به این مراحل میاندیشیم هرگز نمیتوانیم درذهن تصورکنیم گرچه غریب به نظرمیرسد اما واقعیت این است......... گاهی  وقتاآدم میخوادحرف دلشوبنویسه چون واقعا کسی نیس به حرفاش گوش کنه جز خدا گاهی کاغذبهترین دوست آدمه مثل یه رفیق چندین وچندساله که به درددلت گوش بده  این متن رو واسه پوریای عزیزترازجانم مینویسم پوریای مامان یه وقتایی مامانی دلش بدجوری میگیره میخوام بگم توعشق اول مامانی هستی توروباتمام انرژی مثبتی که داشتم به وجودآوردم تومونس تنهایی های من بودی عزیزم ...

امروز تقریبا سومین روزه که پوریا جونم داره با تب دست وپنجه میزنه دوروزپیش که ازخواب بیدارشد واسه مدرسه همش میگفت مامانی سرم گیج میره منم فکرکردم چون گرسنه اس واسه همین   ولی غافل ازاینکه این ویروس لعنتی بازم داره تشریف میاره وای که از هرچی دکتروامپول ووودیگه متنفرشدم تااینکه پریشب بچم داشت توتب میسوخت نزدیک صبح رفتیم بیمارستان که متاسفانه ازدست دکترخوابالوکاری برنیومد با وجود سرم وامپول بازم تب داشت تا اینکه مجبورشدم خودم فرداش ببرم یه دکتردیگه الانم باوجودچندتاامپول هنوزکاملا تبش قطع نشده الهی بمیرم بچه ام چه زجری میکشه خدابگم بعضی ازاین دکترای بیسواد چیکارکنه .امروزهم باوجود دگزا وامپی سیلین وتب بر وووووغیره تازه ...

هفت ماه است تکه ای ازقلبم بیرون ازوجودم می تپد فرزندم هفت ماه است  با لبخندت بیدارمیشوم هفت ماه است باصدای نفس هایت به خواب میروم هفت ماه است حتی بااینکه کنارم باآرامش میخوابی به خوابم میایی هفت ماه است وجودم وابسته به وجودت شده هفت ماه است ............ خدایا ممنون که منولایق مادری فرشته های زمینی کردی    واما از شیرین کاری های فندق مامان پسرگلم یه چندروزه افتاده به حرف زدن یه صداهایی ازخودش درمیاره دددددد.نانانانانانا...مممممممم دردردردردرد داداشی هم کلی تشویق وهورااااا  پسرگل مامانی میخوادزودتربه حرف زدن بیفته   عسل مامانی میتونه زرده تخم مرغ وسرلاک وعصاره ماهیچه گوشت و ...

  ازپیشرفت های پارسای خوشگلم  اینکه شما یه کم تنبل تشریف داری میتونی کاملا غلت بزنی اونم وقتی مامانی یه نموره کمک برسونه سینه خیز هم که بذاریمت اصلا تلاش نمی کنی بری جلوفقط دوست داری تواین حالت داداشی باهات بازی کنه وشما هم دلت غنج میره واسه شکلک دراوردن داداشی .تادمرمیشی یلافاصله یکی از انگشت های نازتومیبری تودهنت ویه ملچ ملوچی راه میاندازی که نگوولی ازحالت دمرنمی تونی مستقلا برگردی روکمرت تاخسته بشی غرمیزنی به نشونه اعتراض داداشی که قربونش برم  به قول خودش مسول نجات دادن شماست خوابت هم که بیاد باچشمای بسته گریه میکنی وتلاش داداشی هم واسه آروم کردنت بی نتیجه میمونه تااین که یه کم شیربخوری وتوبغل ...